Maandelijks archief: april 2010
weer een ochtendmerrie
waarin ik werd ondervraagd door een collega in een houten hokje in een kelder en m’n tas was ook nog ’s weg en even daarvoor had ik al alle treinen gemist die ik moest nemen omdat ik de perrons niet kon vinden.
nacht slash ochtendmerrie
Ik heb vaak ochtendmerries. Van die chaotische, enge dromen die zich afspelen net voor het ontwaken. Vanmorgen reed ik in een auto het Gardameer in. Terwijl de auto redelijk snel onder water verdween en ik in paniek raakte, ging gelukkig de wekker. Ik heb nog zeker vijf minuten versuft en lamgeslagen onder de douche gestaan.
schuldvraag
Schuldgevoelens opwekken. De tandarts kan het heel goed. De parodontoloog zal het dan ook wel beter kunnen. Dacht ik.
“Heb je wel geflost, geragerd en gestokerd?” Ja, die woorden bestaan in het tandenjargon. Ik flos, rager en stook me wezenloos. En nooit is het goed. De parodontoloog bevestigde dat. Het is niet goed. Er moet van alles aan mijn zielige tandvlees gebeuren. Maar het goede nieuws is: het is mijn schuld niet! Zegt ‘ie! De boosdoener is een enge, agressieve bacterie. We gaan ‘m aanpakken met grof geschut. Hoe opgelucht kun je zijn na slecht nieuws.
wishful thinking
Ik zou willen dat ik er echt zo over dacht. Soms. Ik doe m’n best om sterk te zijn en vandaag heb ik alweer een stapje in de goede richting gezet.
Wordt vervolgd.
keuses
Waarom ontroert het me altijd zo? Spelfouten in schrijfsels op muren, op winkelramen en menukaarten… Op dit bankje staat een hartenkreet geschreven. Misschien zelfs wel een wanhoopskreet. Ik had geen keuze. Ik kan er niets aan doen. Het spijt me dat het zo gelopen is. Ik schrijf het maar in het Engels, dan komt het misschien nog beter over.
And I had no choise. Goed bedoeld.
Ik hoop dat zij of hij het begrijpt.
house
Zo verwarrend, al die Houses op tv.
Nieuw seizoen, herhalingen, House met kortgeschoren hoofd, langer haar, oud team, nieuw team.
Halverwege een oude aflevering binnenvallen en toch weer blijven hangen…
worms
Ik kreeg vandaag een Postcrossing kaart uit Virginia (US).
Een berichtje van Nolan, 4 jaar, gedicteerd aan zijn moeder.
‘ I just read a book on how to catch bugs. Worms are my favourite.
They look like round and some are long and some aren’t.
They are wet in my hand.
They live in the ground and get wet in the ground.
Birds eat worms. I hope you like your card.’
Nolan.
blij
Vanmiddag, toen ik met de hond in het bos liep, hoorde ik het geluid van een saxofoon. Iemand was aan het oefenen, schrille toonladders op een altsax.
Toen ik om een bocht in het pad kwam, zat daar een man van middelbare leeftijd op een bankje, die schielijk zijn saxofoon in de bijbehorende kist legde.
Dichterbij gekomen zag ik dat het een buurtgenoot was, een man waarvan niet alle draadjes even goed gesoldeerd zijn. Om niets kan hij boos uitvallen als je hem tegenkomt.
Nu zei hij verontschuldigend tegen me: “Ik ben nog een beetje roestig, hoor, het komt wel weer.” Toen ik hem zei dat het allemaal wel meeviel, dat hij een prachtige saxofoon had en dat er toch niets heerlijkers was dan op een mooie lentedag in de zon, in het bos op je saxofoon te spelen, zei hij met een stralende glimlach: “Je hebt me helemaal blij gemaakt.”
En mezelf ook, achteraf.
stompen onder water 