Samarirene

Een grijze dag, een dag die maar niet zonnig wil worden, laat staan leuk.
Maar dan zie ik tijdens het uitlaten van Sam een wanhopige merel, verstrikt in een bosje. Hij fladdert in doodsangst met zijn vleugels als ik voorzichtig zijn pootje probeer los te maken. En dan heb ik hem even in mijn handen, een warm lijfje met een hartje dat op hol is geslagen. Ik open mijn handen en hij vliegt weg. Met een scheve staartveer, dat wel. Maar hij vliegt. En ik voel me even blij en ontroerd.